β) Το Θεϊκό και ανθρώπινο στοιχείο στην Αγία Γραφή
Η Αγία Γραφή είναι έργο θείο και ανθρώπινο, λόγος θεανθρώπινος. Ως έργο Θεού η Γραφή είναι θεόπνευστη, απαλλαγμένη από πλάνες και αντιφάσεις, αφού σ’ αυτήν ομιλεί το Άγιο Πνεύμα.
Η θεοπνευστία βεβαιώνεται από την ίδια τη Γραφή («Πᾶσα Γραφὴ θεόπνευστος» Β’ Τιμ. 3, 15· «Ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι Θεοῦ ἄνθρωποι» Β’ Πέτρ. 1, 20-21) και αποδεικνύεται από το ύψος και την αγιότητα των αληθειών και των διδαγμάτων της, που ικανοποιούν τους βαθύτερους πόθους της ανθρώπινης καρδιάς, από τη διαπλαστική δύναμη της διδασκαλίας της, από την ακριβή πραγματοποίηση των προφητειών της κτλ..
Η θεοπνευστία δεν σημαίνει αναστολή του λογικού και της ελευθερίας των ιερών συγγραφέων. Το Άγιο Πνεύμα δεν μειώνει τον άνθρωπο που εμπνέει και οδηγεί. Το ανθρώπινο παραμένει απαραβίαστο, εμπλουτίζεται όμως, εμπνέεται και προσανατολίζεται προς τον Θεό. Σε κάθε βιβλίο της Αγίας Γραφής διακρίνουμε καθαρά τη σφραγίδα της ιδιοφυΐας του συγγραφέα.
Ο άνθρωπος δεν δέχεται παθητικά τον Λόγο του Θεού. Υπάρχει πάντα εκ μέρους του μία αντίδραση ενεργητική. Στην Αγία Γραφή δεν βλέπουμε μόνο τον Θεό, αλλά και τον άνθρωπο. Βλέπουμε τον Θεό να φανερώνεται στον άνθρωπο, για να του αποκαλύψει τον σκοπό της ζωής του, και τον άνθρωπο να συναντά τον Θεό, να ακούει τη φωνή Του και του απαντά με τη λατρεία του, την ευχαριστία, τη συντριβή και την ελπίδα του.